Actie Kab-router of Kabrouter

Een virtuele kabouter heeft ons gevraagd of we a.u.b. een Kabrouter willen bouwen op de Allemanstuin
Bornholm te Delfzijl.
Dit is “het tuingereedschap” van deze Tuinkabouter dat het mogelijk maakt om de verschillende netwerken in
de wijk Bornholm met elkaar te verbinden.
Ook van buiten de wijk kan men op het KABROUTERNETWERK aangesloten worden.
Daarmee is dit een open uitnodiging aan het bestuur, de politiek, sWd, Acantus en alle andere instanties zich
te abonneren!
Onze virtuele Tuinkabouter fluisterde ons in dat het begrip voor elkaar hiermee zal groeien.

Korte omschrijving van het project De Allemanstuin.

De Allemanstuin, Buurttuin voor de bewoners van de wijk Bornholm in Delfzijl, wil uitgroeien tot een kwaliteitsvoorziening waar binnen de bewoners zelfstandig de ontwikkelingsstappen en de doelen kunnen formuleren en uitvoeren. Dit project is ook in aanvang voortgevloeid uit de wens van de bewoners om te kunnen tuinieren in de eigen wijk.
Het is dus niet de oplossing voor een stedenbouwkundig probleem of een bezuinigingsoperatie om de kosten op
het groenonderhoud te besparen. Eerder wordt via de lange weg van groeiende deskundigheid het inzicht in de buurt vergroot en de ideevorming gestimuleerd om de groenvoorziening in de openbare ruimte binnen de wijk mede te kunnen bepalen. Om op onderdelen initiatieven gestalte te geven zullen er bewoners moeten zijn die een idee oppakken en dat doet men alleen als men op steun van anderen kan rekenen.

Maar tuinieren heeft niet alleen met beeldbepalend groen of gebruiksgroen te maken.
Tuinieren heeft met eten en gezondheid van doen en met al die niet inheemse groenten die we kunnen winkelen halen we de hele wereld in huis.
Met het zelf verbouwen krijgen we middels het tuinieren inkijk in de wereldvoedselproductie.
Tuinieren doet men voor de aardigheid, het aanbod dat per seizoen onze opmerkzaamheid vangt met de vele tinten, geuren en verschijningsvormen werkt verlichtend voor de ziel en verruimend voor het hart.
Gezond blijven we niet alleen door op te letten wat we eten maar ook door dagelijks meer te bewegen en in de buitenlucht te zijn, daar worden we persoonlijk veel gezonder van.
Het samen met de naaste buur een rondje draaien of met een familie van een naast gelegen hofje een wandelingetje maken schenkt je een groot buurtvertrouwen.
Hoe stimulerend zal het zijn voor je buurtvertrouwen wanneer men samen tuiniert.
Je aanwezigheid zal de mentale kracht van de medebewoners sterken juist dan wanneer een enkeling onder hen het het hardst nodig heeft.
Hier is het van belang de jeugd bij het wijkleven te betrekken, niet door het indrinken in het weekend te faciliteren. Of door in te spelen op hun klemmende eisen de grote wereld te verkennen waarmee zij aangeven zich boven hun omgeving te willen verheffen.
Door juist hen wat aan te bieden in de woonwijk zelf, maken zij kennis met de realiteit die meer is dan de keuze tussen de repressie van het bendelidmaatschap of het ongebreidelde succes van een popidool.
De wijkrealiteit is een palet van duizend smaken en kleuren.
Nog meer verhalen en ervaringen volgen op de eerste beloftevolle stappen die we zetten na zovele keren omgevallen te zijn.

De Allemanstuin gaat over buurttuinieren. Individuele tuintjes worden alleen verstrekt aan ervaren tuiniers die hun vaardigheid en kennis ter beschikking stellen van het project de Allemanstuin, buurttuin Bornholm.
De buurttuin geeft aan iedereen de mogelijkheid om te tuinieren.
Verschillen in leeftijd, maatschappelijke positie, inkomen, herkomst, mobiliteit, gezondheid of geestelijke staat worden middels het tuinieren als aanvullend buurtleven ervaren.
Hierin is het aspect aangepast tuinieren en tuinieren met een beperking van belang.
Daarom zijn er ook twee aangepaste toiletten en een wasplaats voor individueel rollend materiaal en een grotere omkleed gelegenheid.
Wanneer deze voorzieningen er toch zijn kan de Allemanstuin een optie zijn voor de wijkbewoners om begeleiding te ontvangen in het kader van hun dagbesteding.
Aan de jongeren wordt de mogelijkheid gegeven vanuit werkplaatsjes klussen voor de wijkbewoners te verrichten en natuurlijk ook voor de eigen buurttuin, als opstap naar eigen te ontwikkelen ondernemerschap waarbij ze begeleiding kunnen krijgen.

De geschiedenis van de wijk Bornholm, is er een van vallen en opstaan. Prachtige tekentafel wijk. Alles er aan gedaan om de monotonie te doorbreken.

De kracht van de locatie werd uitgebuit door drie hoge flats te bouwen met prachtig uitzicht over het water van de Eems in het ruime dijk– en parklandschap. Dit gaf ook voor de rest van de wijk de planologische ruimte om als het ware woonkernen/woongemeenschappen te creëren die zich vanzelf van elkaar zouden gaan onderscheiden. Maar de hofjes bleven hun gelijkvormigheid behouden.

In die tijd vond gemeentewerken ook dat zij het beste in staat waren om voor het gemeentelijk groen te zorgen. Het was hun werk, het was hun verdienste. Het kandelaberen van bomen werd gezien als een immorele daad jegens de boom wat ook zo is, maar kom er nu maar eens om. Het gemeentelijk groen was vooral mooi om naar te kijken. Men lette er stringent op dat het vooral geen gebruiksgroen werd. Ja dan moedig je de buurt ook niet aan om het gebruik van de omgeving zelf te bepalen. De derde flat bleef maar leegstaan en de enige oplossing kwam steeds meer in zicht om over te gaan tot afbraak. Men heeft zelfs gevangenissen aangeschreven om woonruimte aan ex-gedetineerden aan te bieden.

Het zat Bornholm inderdaad niet mee om zich naar het sociale tekentafel idee toe te ontwikkelen zoals bedoeld. Het idee van schoon uitzicht over het water werd bedorven door de smeerpijp die daar achter de dijk uitmondde waarmee het zwemmen achter de dijk verboden werd. Ook de vijverpartijen waren een belangrijk onderdeel van de riolering. Misschien daarom dat het niet aangemoedigd werd om er veel te ondernemen.

Het initiatief van de Rackethal om over de Hoogelandsterweg uit te breiden en middels een brugverbinding aansluiting te vinden bij het sportcomplex Uitwierde werd gedwarsboomd door de instanties.

Eerder ging de uitvoering van het uitgewerkte plan om het Voolhok beleefbaar te maken niet door maar werd er iets soortgelijks uitgevoerd op het terrein van de camping en de vlakte waar nu de Kadijk staat. Met dit verschil dat het plan voor het Voolhok door en voor de buurt was en het uitgevoerde plan voor betalende toeristen bedoeld was.

Over de hoofden van de wijkbewoners heen is beslist dat er in de wijk een vorm van beschermd wonen werd geparachuteerd. De cliënten die er gebruik van gingen maken hadden alleen de mogelijkheid om elders hun dagbesteding te consumeren met het gevolg dat zij niet direct binding hadden met de wijk. Hierdoor had de wijk ook geen binding met hen. Wie was er dan verantwoordelijk. Waar en bij wie kon de wijkbewoner terecht als er eens iemand z'n pilletjes niet slikte. In Wagenborgen was men eraan gewend. Velen werkten bij de stichting
maar hier was het een vrijheid blijheid beleid.

Nu na de grote afbraak concentreert het hele denken zich op de grote groene weide rond de Wending. Daar laat men het voorkomen als zou men er hier alle energie in steken en alle aandacht er voor hebben. In deze kokervisie verliest men totaal uit het oog dat met de rondleiding van het verkeer om al die ontstane leegte, een niemandsland, er een tweede Tuikwerd is gecreëerd, dat Bornholm heet.

De Allemanstuin
Delfzijl:23 maart 2015, slechts geschreven voor de informatieavond van 31 maart 2015